عاشورای حضرت سیدالشهدا(ع) را به جرات میتوان شاه بیت چامه ی عاشورایی اهل بیت(ع) دانست.شعری حماسی-تغزلی که در حال سروده شدن است و هر زمان دست تاریخ آن را کتابت می کند
تعجبی ندارد اگر بگوییم که ننگ قتل سیدالشهدا مجازات مردمی بود که پای رکاب امیرالمومنین و امام حسن کم گذاشتند.
شاید جمله ای را که عرض شد بتوان سرنخ چرایی وقوع عاشورای اباعبدالله نامید.
برای آنکه به حقیقت ماجرا برسیم به سراغ کوفیان میرویم.قطعا مردم شناسی اهل کوفه یکی از پایه ها ساختمان معرفت درباره عاشوراست.مشهور ترین صفت کوفیان "بی وفایی" آنهاست اما بی وفا بودن برای این شهر، توصیف اندکی است. توصیف بسیار سطحی و گذراست. با کلمۀ بی وفایی نمی شود این شهر را شناخت. شهری است که خواص و نخبگان و برجستگان جامعۀ دینی، آنجا حضور دارند.شهر معروفان است.فرماندهان سپاه اسلام در آن زمان، آمدند این شهرک را در آنجا ساختند. شهر کوفه شهر سران جامعۀ اسلامی است. این شهر،شهر با سابقان اسلام است.در ابتدا می آوریم قسمتی از خطبه جهاد امام علی(ع) را می آوریم و اما بعد،روایت میکنیم آنچه بر حضرتش گذشت:
- ۰ نظر
- ۲۱ دی ۹۴ ، ۰۲:۵۴
- ۳۶۶ نمایش